Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) jest częstym zaburzeniem neurorozwojowym występującym u dzieci, młodzieży i dorosłych. Charakteryzuje się nieuwagą, nadpobudliwością i impulsywnością.
Dzieci z ADHD mają trudności z koncentracją uwagi, kontrolowaniem zachowań impulsywnych (mogą działać bez zastanowienia) lub zachowaniem ciszy i uwagi (np. w szkole). Często są niezorganizowane, zapominalskie i łatwo rozpraszają się pod wpływem bodźców zewnętrznych. W miarę dorastania dzieci z ADHD mogą nadal mieć problemy z koncentracją i pamięcią.
Chociaż ADHD może występować inaczej u chłopców niż u dziewcząt, zwykle pojawia się po 5 roku życia jako kombinacja dwóch rodzajów zaburzeń: nadpobudliwości i impulsu oraz nieuwagi. Objawy ADHD u dorosłych są zwykle mniej nasilone niż u dzieci i nastolatków, ale nadal powodują poważne problemy.
Główne cechy ADHD
1) Nieuwaga – skłonność do utraty koncentracji, łatwość rozpraszania się pod wpływem bodźców zewnętrznych i zapominanie.
2) Nadpobudliwość – nadmierne poruszanie się, nadmierne mówienie i przerywanie innym.
3) Impulsywność – wypowiadanie odpowiedzi przed dokończeniem pytania; trudności z czekaniem na swoją kolej; naruszanie przestrzeni innych osób (np. stawanie zbyt blisko, gdy ktoś mówi).
Objawy te mogą występować już we wczesnym dzieciństwie i utrzymywać się w wieku dorosłym. Dzieci z ADHD często mają problemy w szkole lub w domu i mogą być dokuczane przez rówieśników za swoje zachowanie. Z wiekiem mogą również doświadczać problemów w związkach z powodu swojego impulsywnego zachowania.