Udar jest zawsze potężnym ciosem zarówno dla osoby chorej, jak i dla jej rodziny. Dzięki nowoczesnym metodom medycznym istnieje duża szansa przeżycia udaru, jednak po wyjściu ze szpitala należy zadbać o odpowiednią opiekę nad osobą po udarze. Rehabilitacja po udarze jest nierozłączną częścią leczenia osób po udarze, zarówno niedokrwiennym, jak i krwotocznym i powinna być rozpoczęta jak najszybciej po stabilizacji stanu pacjenta. To głównie od rehabilitacji zależy od tego, w jakim stopniu osoba po udarze wróci do pełnej sprawności i po jakim czasie. Polega ona na szybkiej pionizacji pacjenta, zapobieganiu przykurczom oraz terapii logopedycznej.
Rehabilitacja po udarze jest dzielona na trzy etapy. Pierwszy z nich to profilaktyka funkcjonalna, podczas którego osoba po udarze pozostaje na oddziale neurologicznym w szpitalu. Średni czas trwania tej fazy to dwa tygodnie, ale zdarzają się pacjenci, którzy już po pierwszym dniu mogą przejść do następnego etapu. Polega na stabilizacji stanu pacjenta, zapobieganiu przykurczom oraz odleżynom i osoby pracujące w szpitalu nawiązują kontakt z pacjentem.
Następnym etapem jest rehabilitacja funkcjonalna. Może trwać od paru tygodni do nawet dwóch lat po udarze. Jest powrotem do funkcjonowania sprzed udaru, jest to etap powolny i stopniowy, zwykle jest przeprowadzany na oddziale rehabilitacji neurologicznej, gdzie osoba po udarze trafia w ciągu miesiąca po udarze i przebywa tam od trzech do czterech miesięcy. Polega na łagodzeniu powstałych niedowładów, zapobieganiu przykurczom i deformacjom oraz spadkowi siły mięśni.
Adaptacja jest ostatnim etapem rehabilitacji. Jest to najdłuższy okres, trwający od roku do nawet pięciu lat i w jej czasie osoba po udarze korzysta z rehabilitacji środowiskowej. Podczas trwania tego etapu doskonali się sposób poruszania się i usprawnieniu pracy ręki, która została objęta udarem. Pomaga się również choremu przyzwyczaić się do nowej rzeczywistości i nowego sposobu funkcjonowania, co jest etapem niezwykle ważnym w całej rehabilitacji po udarze.